کوچ از ناامنی آغاز می‌شود. آدم‌ها احساس خطر می‌کنند. غریزه کار خودش را می‌کند، آدم‌ها هم مثل تمام گونه‌های جانوری پا به فرار می‌گذارند. احساس خطر البته بسته به توقع موجودات از زندگی، تنوع دارد؛ از جنگ و بی‌آبی گرفته تا نارضایتی از قوانین جامعه و ماجراجویی برای رساندن خود و اطرافیان به آینده‌ای بهتر. دلایل بسیاری برای مهاجرت از سرزمین مادری وجود دارد که در تمام نقاط کره زمین، یکی یا تعدادی از آن دلایل، انگیزه‌ای برای کوچ می‌شوند. ایران هم به هرحال یکی از کشورهای کره زمین است. ما چرا کوچ می‌کنیم؟

کارگران افغان کشورمان ترجیح می‌دهند که مهاجرت کنند و به جاهای دیگر بروند. چرا؟ لابد بیشتر به‌خاطر اینکه دیگر برایشان صرف نمی‌کند در ایران کار کنند؛ چرا که نرخ برابری ریال و دلار، باعث شده تا حسابی متضرر شوند.

اگر در تاریخ ایران گشتی بزنیم متناوباٌ به دوران هایی بر می خوریم که مهاجرت های دسته جمعی اتفاق افتاده است. در زمان هایی حکمرانی کشور با ثبات و رواداری همراه بوده است و ایران مأمن اقلیت ها، اقوام، دانشمندان و صنعتگران بوده است و در زمان های دیگری آشفتگی در امنیت و اقتصاد کشور، سختگیری ها و برخوردهای تند و تبعیض آمیز موجب مهاجرت از ایران به سایر کشورها شده است. مثال های دسته اول مهاجرت یهودیان، آشوریان، ارامنه، گرجی ها، لهستانی ها، عراقی ها و افغان ها به ایران بوده است و دسته دوم مهاجرت ایرانیان به هند، قفقاز، عثمانی، عراق، آمریکا، کانادا، اروپا و استرالیا می باشد. اگر در تاریخ ایران گشت.

از 600 دشت ایران 297 تاى آنها خشک شده است وزیرسابق کشاورزى میگوید:بحران آب براى ایران از اسرائیل خطرناک تر است و اگر بزودى این معضل رفع نشود، 70% جمعیت کشورمجبور به ترک ایران هستند!

تعدادی از پناهجویان ایرانی که با موج پناهجویان خاورمیانه‌ای عازم اروپا شده‌اند، پشت درهای بسته در مرز یونان و مقدونیه در اقدامی اعتراضی لب‌های خود را دوختند.