نتایج مطالعات محققان نشان می‌دهد که ایران در روند بلندمدت خشکسالی به سر می‌‏برد و ردپای بارندگی‌های مانسونی سیل‌آسا در جنوب شرق کشور ملاحظه می‌شود. مانسون برگرفته از واژه موسم عربی به معنای فصل بوده و مانسون‌ها نسیم‌های دریایی شدید هستند که بخصوص در آسیای جنوبی و بخش‌هایی از افریقا دیده می‌شوند و تقریبا ۶ ماه از سال را از جانب شمالشرقی و ۶ ماه دیگر را از جنوبغربی می‌وزند. مولفه غربی باد در مانسون‌های تابستانی غالب بوده و آن‌ها گرایش قوی به همگرایی، صعود و ایجاد باران دارند. برعکس، مولفه شرقی باد در مانسون‌های زمستانی غالب بوده و این‌ها گرایش به واگرایی و نشست هوا داشته و سبب خشکسالی می‌گردند. مانسون‌های تابستانی و زمستانی هر دو نتیجه‌ای از اختلافات روند‌های سالیانه دمای حاکم بر خشکی و دریا هستند. منطقه جنوب شرقی ایران بواسطه رشته کوه‌های بشاگرد، کوه جبال بارز و هامون جازموریان، اقلیم مانسونی دارد. حتی اگر مانسون تابستانی هند قوی باشد، تاثیر آن بر بخش‌هایی از کویر لوت و دشت کویر مشهود است.