نانوا‌ها برای خودشان ملوک الطوائفی شده اند. قشری عموما بهانه گیر و کاسب با قوت مردم. مدعی هستند که نمی‌صرفد، اما حاضر به ترک حرفه هم نیستند. از کم فروشی در وزن دارند تا گران فروشی در قیمت نان و آپشن دار کردن نان برای گران فروشی. حتی بعضا قاچاق آرد. اما حالا مسئله دیگر فردی و شخصی نیست. با عدم رعایت میزان نمک (۸۰۰ گرم در ۱۰۰ کیلو آرد)، شرایط برای کاهش کیفیت نان و افزایش دور ریز، فراهم شده است. مسئله‌ای که پای اقتصاد ملی (در برابر اقتصاد خانوار) را پیش می‌کشد. آیا هنوز هم باید مماشات کرد!