امر به معروف و نهی از منکر نه تنها یک وظیفه انسانی و اخلاقی، بلکه تکلیفی شرعی است. اما سوال اینجاست که اجرای این تکلیف شرعی با چه نیتی صورت می‌گیرد و عامل به اجرا تا چه حد مبرا از منکراتی است که دیگران را از آن نهی می‌کند؟ آیا در نگاه سیاسی، با نوعی تسویه حساب جناحی در قالب و پوشش اخلاقیات و شرعیات سروکار داریم؟ آقای زاکانی عزیز، تمامی تبلیغات صورت گرفته درست است و عین حق، اما بنظر شما تیم حضرتعالی در شهرداری متخصص هستند؟ چند صد دلیل و ادله اثبات و مصداق می‌خواهید تا خلاف آن را ثابت کنیم؟ نکند دعوا سر بد و بدتر است که ما مردم عادی از آن بی خبریم؟ آیا این سیستم بنر درمانی در نگاه اقتصاد رانتی، می‌تواند نوعی کاسبی بنر محور تلقی شود نظیر همان کاری که قالیباف در انتشار آثار هنری و تابلو‌های نقاشی در سطح تهران کرد و تیم شما درباره نویسندگان کتاب‌ها؟ توضیح دهید لطفا. آیا ما با نوعی بنر درمانی سیاسی مواجه هستیم یا فساد اقتصادی و یا تکلیف گرایی مدیریت شهری؟

اینکه یک چیزی به اسم سلیقه را پشت یک چیز دیگر به اسم مجوز قائم کنیم، به همان اندازه تاسف بار است که اجازه ساخت و ساز سلیقه‌ای و رانتی را بدهیم. زاکانی مدعی برخورد با تخلفات پلادیوم است. تا اینجای کار درست. می‌گوید اگر تخلف باشد برخورد می‌کنیم، مگر ندانیم. خوب ما به شما گرا می‌دهیم. دو بیمارستان در بلوار کشاورز تهران و خیابان زرتشت قرار دارد که دو ساختمان خود را با پل هوایی به یکدیگر متصل کرده اند. آیا مجوز دارند؟ آیا با داشتن مجوز، حقوق شهروندان حل شده در نظر گرفته می‌شود؟ منتظر توضیح هستیم آقای زاکانی.