کارشناسان معتقدند، یارانه‌ای که به سوخت هواپیما تعلق می‌گیرد، توجیه منطقی ندارد و می‌توان گفت که این یارانه، به قشر مرفه جامعه و دهک‌های بالایی تعلق می‌گیرد. علاوه بر آن در کنار ناکارامدی‌ها و بعضا فساد گسترده در صنعت هوانوردی غیرنظامی کشور، شاهد سلیقه گرایی در قیمت گذاری روی بهای بلیت پروازی حتی بالاتر از استاندارد‌ها و عرف جهانی هستیم (میانگین ساعت صندلی پرواز). بر اساس گزارش مرکز آمار، با توجه به مصرف تقریبی روزانه ۴ تا ۵ میلیون لیتر سوخت هواپیما)، کشور چیزی حدود ۳۵ هزار میلیارد تومان در سال به سوخت هواپیما یارانه می‌دهد. دولت چنانچه اقدام به بازبینی وضعیت یارانه‌های پرداختی به ۲۰-۳۰ موضوع مثل موضوع یارانه پرداختی به سوخت هواپیما باشد، شاهد از بین رفتن بحث کسری بودجه سالیانه خواهیم بود.

چرا باید سوخت جت برای پردرآمد‌های مرفه لیتری ۶۰۰ تومان محاسبه شود و بنزین برای مردم عادی لیتری ۱۵۰۰ تا ۳۰۰۰ تومان؟ آیا هزار و یک فایده‌ای که دولت برای حذف ارز ترجیحی و آزادسازی قیمت‌ها مطرح می‌کند برای موضوع واقعی‌سازی قیمت سوخت هواپیما صدق نمی‌کند؟ یعنی اینجا دیگر عادلانه‌سازی یارانه‌ها مطرح نیست؟