«نمـــــــــی دانی چه لذتی دارد که روی صندلی چرخدار بنشینی و سراسر وجودت پر از دردهای جسمی و روحی باشد، اما تو خدا را شـــــــکر بگویی. نمـــــــی دانی چه لذتی دارد که با عصا راه بروی و انسان هایی که از کنارت عبور می کنند در دلشان آهی بکشند، اما تو امیدوار باشی که آنها با دیدنت لحظه ای خدا را شکر بگویند.» این دلنوشته های یک معلول است.