اینجا همه چیز بوی مرگ می‌دهد؛ از کانال فاضلاب و جوی‌های عمیق آب تا تکه‌های چوب روی هم سوارشده که نشانه‌ای از یک سرپناه به خود گرفته، در این سال‌ها برای بیشتر این خانواده‌ها مرگ فرزند، روایت‌های تلخی را در سینه‌های‌شان به جا گذاشته و هرکس از پیر و جوان داستان مرگ‌های زیادی در همین حوالی را حکایت می‌کند. گویی که مرگ به واژه روزمرگی این آدم‌ها بدل شده است.