با چند گنده گویی خاص که کلیپ‌های آن‌ها را همه دیده اند، وارد جریان انقلابی شد و در نوعی چشم بندی سیاسی در بازار سرگردان جهادکشاورزی، اقتصاد و تعاون و کار به سمت وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی رهسپار گردید و با نوعی سحر منحصر به فرد، رای اعتماد گرفت و شد وزیر. شاید اغراق گفته باشیم، اما باور بفرمائید که اگر اراده وزیر کردن پشت ادم باشد، به همین راحتی وزیر می‌شود. صلاحیت و تجربه کیلویی چند و سیخی چند زار؟ برنامه محوری و توان سیاستگذاری کشک کی باشه؟ تیم سازی مدیریتی اصلا یعنی چی؟ و.. کاری به این حاشیه‌های درد دل محور نداریم. آقازاده عزیزمان، با نوعی نابخردی و فعالیت ناشیانه افزایش حقوق ۵۷ درصدی را تصویب کرد و مثلا توپ تامین اجتماعی را در زمین کارفرمای بخش خصوصی انداخت. مدعی شد که این میزان افزایش حقوق، تنها ۷ درصد روی هزینه تولید تاثیر می‌گذارد (واقعا دکتری خودت را از کجا و با چه کیفیتی گرفتی؟!). آقازاده یادش رفت که ۸۰ درصد اقتصاد دولتی است و این فندکی که روی انبار پنبه انداختی، به زودی خودت را هوا خواهد کرد. حال در چنین وضعیتی بیان داشته است که، هفته آینده نظر نهایی دولت در مورد حقوق کارگری اعلام خواهد شد.