گام دوم انقلاب هستیم و متاسفانه هنوز فرصت می دهیم تا حجمی از مدیران شعاری عهده دار امور حساس کشور شوند. مگر عبدالملکی و امثال او را در این چند سال آزمون نکردیم؟ ثمره ،خروجی و کارنامه عملکردی ایشان چند شد؟ چرا مماشات می کنیم و به منافع ملی اهمیت نمی دهیم؟ چرا تمدن سازی اسلامی ایرانی را کاری ساده تصور می کنیم؟ ما بعنوان سربازان کوچک نظام در سنگر رسانه از مقام والای ولایت استمداد طلبی می کنیم. جمهوری اسلامی ایران در گام دوم به پاکسازی مدیریتی نیاز دارد. متن صحبت های آقای عبدالملکی عینا برای قضاوت منعکس شده است. مثلا ایشان مسئول مناطق آزاد کشور ما هستند. راستی چه خبر از شایعات سرمایه گذاری 100 میلیاردی بعضی ها جناب عبدالملکی؟!

واقعا باید این سوال اساسی را از زعمای و بزرگان نظام پرسید که چه لزومی دارد که کشور هزینه کم تجربگی و زیان‌های اقتصادی- مدیریتی- سیاسی حضور و برنامه ریزی‌های ناقص افرادی نظیر عبدالملکی را پذیرا باشد؟ چه اراده و منفعتی پشت جریان حضور چنین افرادی است؟ چرا باید یک تصمیم نادرست این فرد، آتش به اقتصاد کشور زده و شاهد حضور این حجم نارضایتی باشیم؟ آیا شرایط خاص و حاد کشور اجازه پرداخت چنین هزینه‌هایی را می‌دهد؟ بشکل شفاف می‌پرسیم که منافع کدام دست‌های پنهان و آشکاری به حضور امثال عبدالملکی‌ها گره خورده است. مجلس و شیوه رای اعتماد دادنش و عملکرد چند ساله اش، ما را بشدت ناامید کرده است. گلایه اصلی را هم باید در شورای نگهبان و بازاندیشی در حدود اختیارات یا اصلاخ فوری فرآیند‌های تائید صلاحیت‌ها جستجو کرد. آن شورا، آن مجلس و این وزیر؟ جناب عبد الملکی اخیرا بیان داشته اند که دولت فقط نمی‌تواند حقوق بازنشستگان حداقل بگیر را تغییر دهد.