سال هزار و سیصد و یازده خورشیدی ا‌ست، روزنامه‌نگار غمگینی در خیابان‌های طهران قدم می‌زند و به بحران‌های زندگی اجتماعی می‌اندیشد، بحران‌هایی که پس از شکست جنبش مشروطه و کودتای اسفند سال 1299 خورشیدی هر روز بیشتر شده‌ و از زندگی سیاسی حاکمان به زیست اجتماعی مردم آمده‌اند و در این گیر و دار افکار پریشان، «تخمه‌فروشی نزدیک او مرتباً فریاد می‌زد: تخمه جاپونی سیری چهارشاهی و بستنی‌فروش [هم] بیخ گوشش داد می‌زد: هل و گلاب، سرشیر و قند، گز اصفهان داریم.

‌مدتی است که وانت بارهای فروشندگان میوه در خیابان‌های قم به صورت چشمگیری افزایش یافته که این امر سبب نارضایتی شهروندان و رکود کسب و کار برخی از مغازه داران شهر شده است.