برخی از کارشناسان معتقدند که موتورسواری زنان غیرقانونی نیست و قانونی وجود ندارد که در آن تصریح شده باشد زنان حق ندارند سوار موتورسیکلت شوند، اما بر اساس تبصره ماده ۲۰ «قانون رسیدگی به مجازات رانندگی»، صدور گواهینامه رانندگی موتورسیکلت برای مردان برعهده نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران است و همین نام بردن از واژه مردان باعث شده در همه این سال‌ها نیروی انتظامی از صدور گواهینامه موتور برای بانوان سرباز بزند. این خلاء قانونی خطرات جانی و مالی هم برای زنان به دنبال دارد، چراکه آن‌ها نمی‌توانند از آموزش استاندارد استفاده کنند و اگر موتور به نام فرد باشد، امکان استفاده از بیمه شخص ثالث را هم نخواهد داشت. این در حالی است که تعداد زنان موتورسوار در شهر‌های بزرگ نسبت به گذشته بیش‌تر شده است و زنان بشکل عیان یا پوشاندن چهره، اقدام به موتور سواری (عموما با موتور‌های سبک) می‌کنند. برخی از زنان موتور سوار می‌گویند که متاسفانه بیشتر از اینکه حواسمان به کنترل موتور باشر یا نگران دزد و خفتگیر باشیم، مراقبیم پلیس راهنمایی و رانندگی نبینیم و همیشه اضطراب داریم. از طرف دیگه اگر تصادف کنیم و کسی به ما بزند در هر حال ما مقصرم، چون گواهینامه نداریم.

انسیه خزعلی معاونت امور زنان ریاست جمهوری گفت: مساله موتورسواری و پیک موتوری بودن خانم‌ها باید از نظر قانونی بررسی شود.

اداره حقوقی قوه قضائیه در اظهارنظری مشورتی موتورسواری و دوچرخه سواری زنان را فاقد وصف مجرمانه دانسته است این درحالیست که موتورسواری و دوچرخه سواری زنان همواره با برخورد تند برخی از نهاد از جمله نیروی انتظای مواجه بوده است. نکته آنکه نه نیروی انتظامی و نه کارشناسان مذهبی مخالف با موتور سواری زنان هرگز با نشستن زنان بر ترک موتور مشکلی نداشته‌اند و تنها فرمان موتور نباید در اختیار زنان باشد، گویا از نظر این افراد تنها راندن موتور توسط زنان است که باعث ایجاد فساد می‌شود. نکته دیگر آنکه اگر نشستن بر زین آنچنانکه صادقی می‌گوید مکروه است پس چرا زنی که بر ترک موتوری که دیگری می‌راند می‌نشیند از این قاعده مستثنی بوده و نشستن او بر زین موتوری که نمی‌راند مکروه نیست.