گام دوم انقلاب هستیم و متاسفانه هنوز فرصت می دهیم تا حجمی از مدیران شعاری عهده دار امور حساس کشور شوند. مگر عبدالملکی و امثال او را در این چند سال آزمون نکردیم؟ ثمره ،خروجی و کارنامه عملکردی ایشان چند شد؟ چرا مماشات می کنیم و به منافع ملی اهمیت نمی دهیم؟ چرا تمدن سازی اسلامی ایرانی را کاری ساده تصور می کنیم؟ ما بعنوان سربازان کوچک نظام در سنگر رسانه از مقام والای ولایت استمداد طلبی می کنیم. جمهوری اسلامی ایران در گام دوم به پاکسازی مدیریتی نیاز دارد. متن صحبت های آقای عبدالملکی عینا برای قضاوت منعکس شده است. مثلا ایشان مسئول مناطق آزاد کشور ما هستند. راستی چه خبر از شایعات سرمایه گذاری 100 میلیاردی بعضی ها جناب عبدالملکی؟!

اگر در جایی دایی را به ریش بشناسند و خاله را به ابرو، بدانید یک جای کار را داریم اشتباه می‌رویم. اگر در جایی دیدید که به صرف و نقد قصد جایابی وجود دارد (در مقابل اثبات توانمندی‌ها و قابلیت ها)، بدانید یک جای کار به زودی بیرون می‌زند. آنقدر سروصدا کردند و فضای دیگران را تنگ نمودند تو گویی که ناجی کشورند. وارد شد و گند زد و رفت. به همین سادگی. برای انتقال این سبک مدیریت و آسیب زایی آن به نسل‌های دیگر، چه اصطلاحی مناسب‌تر از عبدالملکیسم؟ نگاهی به ادعا‌های جنجالی اولین وزیر جدا شده از دولت سیزدهم.