از زمان احداث میدان فردوسی، سه مجسمه مختلف از فردوسی در آن نصب شد که هرکدام سرنوشتی متفاوت داشته‌اند. اما اینها اولین مجسمه‌های فردوسی نبودند و دو مجسمه دیگر داستان شیرین و تلخی دارند. در این بین، یکی از مجسمه‌ها اما سرنوشت تلخی داشت. مجسمه فردوسی سوار بر بال سیمرغ اثر ابوالحسن صدیقی و حسن علی وزیری که در این عکس در تهران و حوضخانه مدرسه صنایع مستظرفه است، هنگام جابه‌جایی در دهه چهل خورشیدی شکسته شد و اثری از آن برجا نیست.

مثلا اسمش سازمان زیباسازی شهر تهران است و عملکردش اصلا به اسمش نمی خورد. تابلوهای تجاری آویزان بر سر در مغازه ها، دیوارهای زشت، پشت بام های بهم ریخته ، تبلیغات محیطی بسیار نازیبا و .... ، می شود عملکرد سازمان زیباسازی شهر تهران. گزارش عملکرد سالیانه و عدم شفافیت بودجه ای سازمان هم مزید علت ها . حال این سازمان اقدام به تمییز کردن و مرمت مجسمه 63 ساله فردوسی نموده و گند زده است به کل اثر. از مطلعین و اصحاب حقوق و فعالان میزاث می پرسیم که جرم این نوع برخوردها چیست و آیا سزاوار نیست که مدیران این سازمان را به دادگاه بکشانیم.