صبح شنبه پنجم آبان ماه ۱۴۰۳ شاهد حمله اسرائیل به ایران بودیم. ادعا می‌شود که حمله به ۲۰ مرکز نظامی در سه استان تهران، خوزستان و ایلام صورت پذیرفته که برخی از منابع داخلی آن را تکذیب کرده اند. در ساعت حوالی ۲ و ۱۵ دقیقه بامداد روز شنبه پنجم آبان ماه چند صدای قوی و بلند شبیه صدای انفجار بویژه در غرب تهران شنیده شد. حدود ساعت ۵ بامداد، برای دقایقی صدای شلیک ممتد پدافند هوایی در مرکز تهران شنیده شد. شبکه ان‌بی‌سی به نقل از یک مقام اسرائیلی در حوالی ساعت چهار صبح بیان کرد که، ارتش اسرائیل به تأسیسات هسته‌ای یا میادین نفتی ایران حمله نکرده و تنها بر اهداف نظامی تمرکز داشته است. این مقام اسرائیلی که اشاره‌ای به نام او نشده گفته است، «ما اماکنی را هدف قرار دادیم که در گذشته ما را تهدید کرده‌اند و یا ممکن بود در آینده ما را تهدید کنند.». ادعا می‌شود که هواپیما‌های اسرائیلی از حریم هوایی اردن و عراق استفاده کردند و به رادار‌های نظامی در سویدای سوریه حمله کردند تا سیستم‌های نظارتی پیشرفته را کور کنند و سپس اقدام به شلیک موشک‌های دوربرد به سمت ایران کردند. ورود جنگنده به آسمان ایران انجام نشده است. رادیو ارتش اسرائیل ادعا نموده است که حمله در مراحل اولیه بوده و هدف از نخستین حملات، از کار انداختن سیستم‌های دفاعی ایران است.

یک فعال سیاسی اصولگرا گفت: ما چه توافق بکنیم چه نکنیم، تضاد بین ما و اسرائیل جاری خواهد بود. قطعا با آن‌ها مشکل داشته و خواهیم داشت. اگر روزی احساس کنیم با اسرائیل مشکل نداریم روز افول جمهوری اسلامی است. پس ما باید آماده یک تقابل همه جانبه نرم، نیمه سخت و سخت با اسرائیل باشیم.