نگاه دو قطبی به دین و حق و باطل بینی مطلق از مهمترین آفات دینی است که منجر به توصیه و مشروعیت خشونت ورزی می‌شود. نکته اشتباه این برداشت، خود عالم پنداری قطب حق بین است. یعنی طرف حق، خود را فردی جامع و مانع و مسلط بر امور شریعت و مشروع برای فعالیت آزاد خود مرجع انگار در حوزه‌های سیاسی، اجتماعی، مدیریتی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی می‌بیند. این در حالی است که دستیابی به نگاه جامع الشرایط دینی باید با توامانی، نگاه سنتی، روشنفکری، عرفانی، شهودی و نظایر آن صورت پذیرد. حکایت آیت الله حائری در این خصوص شنیدنی است.