عرفات نام سرزمینی است در ۲۰ کیلومتری مکّه که بر زائران خانه خدا واجب است از ظهر روز نهم ذی الحجّه تا غروب در آنجا بمانند و اگر قبل از غروب از آنجا خارج شوند باید یک شتر کفّاره دهند. واژة عرفات از معرفت به معنای محلّ شناخت است. در آنجا آدم و حوا علیهماالسّلام یکدیگر را شناختند و به گناه خود اعتراف کردند. به فرموده امام صادق و امام باقر علیهماالسّلام جبرئیل در این مکان به حضرت ابراهیم گفت: وظایف خود را بشناس و فراگیر. زمین عرفات خاطراتی از ناله‌ها و اشک‌های اولیای خدا دارد و در روایات می‌خوانیم غروب عرفه خداوند تمام گناهان زائران خانه خود را می‌بخشد. عکس نوشته‌های زیر، عباراتی برگزیده از دعای عرفه را تقدیم نگاه خوبتان کرده است.

دعای عرفه امام حسین (ع) دعایی که امام حسین (ع) در روز عرفه (۹ ذی‌الحجه) در صحرای عرفات خوانده است. بنابر برخی شواهد، قرائت این دعا توسط امام حسین (ع)، مربوط به آخرین حجش نبوده است. شیعیان این دعا را در روز عرفه در صحرای عرفات و دیگر مناطق دیگر جهان می‌خوانند. این دعا، در بردارنده آموزه‌های عرفانی و عقیدتی ازجمله شناخت خداوند و بیان صفات الهی، یادآوری نعمت‌های بیکران الهی بر انسان و حمد و سپاس خداوند بر آن‌ها، تضرع به درگاه خداوند و اقرار به گناهان و توبه، درخواست حوایج، و پاداش اخروی و... اشاره دارد.