عسر و حرجی بر مدیران دولتی برای عدم فهم کسب و کار خصوصی وارد نیست. حقوق را سر ماه می‌گیرند و نه دغدغه کسب دارند و نه دغدغه معاش. آن‌ها چه می‌دانند که بسته شدن حساب بانکی یک کاسب یا شرکت یا کارخانه یعنی چه؟ آن‌ها چه می‌دانند که چه جنایت‌هایی توسط تشکیلات شبه قضایی نظیر اختیارات ماده ۵۰ تامین اجتماعی برای بستن حساب‌ها در کشور در حال وقوع است. آن‌ها چه می‌دانند اختیار دادن به مالیات برای بستن حساب‌های فعالان اقتصادی یعنی چه؟ آقای وزیر عزیز، چون نمی‌دانی، پیشاپیش توضیح می‌دهیم تا شاید شیر فهم شوی و اقدامی اصلاحی انجام دهی. در صورت تداوم تجاوزات (بله درست خواندید، تجاوزات) تشکیلات شبه قضایی به حساب‌های بانکی مردم، دور زدن شما بعنوان نوعی افتخار در بین فعالان اقتصادی جا می‌افتد و بشکلی کاملا قانونی توسط فعالان اقتصادی، دور می‌خورید تا جایی که از دست تان کاری هم ساخته نخواهد بود و خودتان را از مشروعیت می‌اندازید. طوری رفتار نکنید که با شما این گونه رفتار کنند. نگاه بخشی نگر حق بجانب با عنوان وصول مطالبات شما را زمین می‌زند. عبرت بگیرید. شرط بلاغ را گفتیم. خود دانید.

سید ابراهیم رئیسی بعد از ظهر شنبه در ششمین جلسه شورای‌عالی اشتغال در دولت سیزدهم بیان داشت که هیچ واحد تولیدی نباید به دلیل بدهی به نظام بانکی تعطیل شود. خدمت ریاست محترم جمهور عرض می‌شود که یکی از مشکلات حاد فعالان جامعه اقتصادی کشور ماده ۵۰ تامین اجتماعی و ماده ۱۶۹ مکرر مالیات و استفاده حداکثری از اختیارات قانونی منجر به بستن حساب‌های افراد است. بستن حساب توسط مالیات و بیمه، رویه کثیفی برای دستیابی به بعضا پول زوری است که می‌تواند کل شالوده فعالیتی یک بنگاه را تحت تاثیر قرار دهد. کثافت‌تر از این رویه، بستن تدریجی حساب مدیران شرکت حتی بدون توجه به حداقل تامین نیاز خانواده‌های آنهاست. کجای دنیا سراغ دارید که چنین کثافت کاری‌هایی به اسم قانون اعمال شود؟ یک کارشناس دو ریالی، یک شرکت و حجمی از کارکنان آن را بدلیل اختیار قانونی داده شده تخت تاثیر قرار می‌دهد و اگر هم مورد سوال قرار گیرد، می‌گوید قانون می‌گوید؟

رئیس قوه قضاییه گفت: امروز مسئله نخست کشور، مسئله اقتصادی و معیشت مردم و مهار تورم و رشد تولید است؛ قوای سه گانه باید در این رابطه با یکدیگر هماهنگی و هم‌افزایی کامل داشته باشند و مقام معظم رهبری، در دو فاصله کوتاه، در این خصوص فرمایشاتی داشتند. سوال اینجاست که با توجه به تاکیدات مقام معظم رهبری در شعار سال مبتنی بر مهار تورم و رشد تولید، آقای اژه‌ای از ماده ۵۰ تامین اجتماعی و ایجاد محدودیت‌های عدیده تامین اجتماعی برای کارفرما‌های بخش خصوصی چه می‌داند؟ آقای اژه‌ای چه می‌داند که وقتی تمام حساب‌های شرکت یا موسسه را بستند به حساب‌های فردی اعضای هیات مدیره سهامدار هم رحم نمی‌کنند؟ اژه‌ای چه می‌داند که برای خرید نان منزل و پرداخت قسط هم دچار مشکل می‌شوی؟ آقای اژه‌ای چه می‌داند که تامین اجتماعی طلب خود را با سود مضاعف که علما بدان ربوی هم می‌گویند از کارفرما می‌گیرد، اما استحقاق درمان کارگر را قطع می‌کند؟ آقای اژه‌ای آیا شما از ماده پنجاه تامین اجتماعی و فشار کمر شکن و فراگیر این سازمان برای دریافت دیون معوقه چیزی شنیده اید؟ آیا می‌دانید که برای کمترین مورد‌ها هم حساب‌ها را می‌بندند و دستور توقیف خودرو می‌دهند آنهم در عید نوروز؟ شما را به شنیدن داستان شعبه ۹ تامین اجتماعی تهران دعوت می‌کنیم. کلیه مستندات پایگاه تحلیلی خبری شعار سال، قابل ارایه به هر فرد و مقامی است که حتی به کنجکاوی قصد اطلاع دارد. آقای اژه ای، با استاندارد‌های دوگانه رفتاری نمی‌توان مهار تورم رشد تولید را پیاده سازی کرد.

تکلیف تامین اجتماعی با خودش هم معلوم نیست. کمترین خدمات ارایه شده با زوری به اسم قانونی و اجباری بودن و بعد از انهم تهدید پشت تهدید. واقعا یک کارمند یا مدیر شعبه از عواقب بستن حساب یک شرکت (به واسطه اختیار قانونی واقعا نابجای داده شده به این سازمان) چه می‌فهمد؟ کارمندی که با لاقیدی تمام می‌گوید نمی‌تونی پول بیمه رو بدی، تعطیل کن، از دغدغه ملی چه می‌فهمد؟ سازمان تامین اجتماعی واقعا با نوع فعالیت و رویه در پیش گرفته، یک عامل مخل و جزو موانع اصلی کسب و کار در ایران خصوصا برای بنگاه‌های کوچک و متوسط است؟ سازمانی که قانونی است و باید با قانون به سراغ آن رفت. آقای رئیسی گلایه و سطح نارضایتی مردم از سازمان تامین اجتماعی را شنیده اند؟