متاسفانه وضعیتی در کشور حاکم شده که موجی از مهاجرت راه افتاده است و این موج به جامعه پزشکی هم کشیده شده، تقریباً ما هر روز می‌شنویم یک استاد یا دانشیار از دانشکده‌های علوم پزشکی کشور به اروپا، کانادا و کشور‌های حاشیه خلیج فارس مهاجرت کردند، وقتی این اخبار را می‌شنویم بغض‌مان می‌گیرد که چرا بزرگان پزشکی این کشور به جایی رسیدند که مهاجرت می‌کنند. آیا فکر کرده ایم که با مهاجرت یک پزشک یا یک کادر درمان، فقط یک پزشک یا کادر درمان را از دست نمی‌دهیم، بلکه سرمایه گذاری‌های چند ساله و فرصت اخذ خدمت در شرایط دارای محدودیت پرورش کادر درمان را هم از دست می‌دهیم. آیا فکر کرده ایم که ضریب توسعه نیافتگی و محرومیت منطقه‌ای اخذ خدمات پزشکی را هم زیاد می‌کنیم. سلامت اجتماعی را با مخاطره روبرو می‌کنیم و بر دامنه توسعه نیافتگی‌ها می‌افزاییم.

واقعا غیر قابل باور است که متوجه نشوند کشور در حال از دست دادن مهمترین عامل توسعه یا سرمایه انسانی متخصص است. این مهم را هم نمی‌شود با تقویت بیمه یا افزایش حق ویزیت جبران کرد، چرا که حوزه بیمه فساد‌ها و اهمال‌های بنیادین دارد و افزایش حق ویزیت، خارج از توان عموم مردم است. چرا نباید اقتصاد را به گونه‌ای کنترل کنیم که چند مولفه ارزش پول ملی، نرخ دلار و تورم، قابل کنترل باشد؟ دنیا مگر چکار می‌کند؟

در سال‌های اخیر، موضوع کمبود پزشک به ویژه پزشک متخصص در کشور به یکی از دغدغه‌های اجتماعی و حوزه سلامت بدل شده است. پزشکان متخصص برای رسیدن به این دوره، باید از مرحله سختی با نام آزمون دستیاری پزشکی عبور کنند. آزمونی که آن نیز در سال‌های اخیر به چالش برانگیزترین آزمون کشور بدل شده و دوره‌های متفاوتی را از تقلب و تخلف تا کاهش و افزایش ظرفیت، نابرابری رشته‌های لوکس با رشته‌های پایه و مهم، را از سرگذرانده است.کمبود پزشک متخصص در برابر خالی ماندن ظرفیت صندلی خالی دستیاری پزشکی به پارادوکسی برای نظام آموزش پزشکی بدل شده و امسال با تغییر مسیر در این آزمون، گشایشی در این حوزه رخ داد.

استاد تمام گروه روان‌پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران و رئیس بیمارستان روزبه گفت: ۵٠ درصد از ورودی‌های رشته‌ پزشکی در دانشگاه تهران، که درواقع صد نفر اول کنکور سراسر و از نخبگان و ژن‌های خوب کشور محسوب می‌شوند، بعدا مهاجرت می‌کنند.