انگار آمده اند که تا ابد بمانند. نه شایسته سالاری مطرح است و نه استعداد پروری و نه نگاه بینانسلی. هدف ماندن است و ماندن است و ماندن. به هر قیمتی و هر توجیهی که شده، قصد دارند بمانند و آواز خود را بشنوند.‌ای کاش خیلی از این مدیران در جبهه شهید می‌شدند. حداقل یادشان را گرامی می‌داشتیم! خیلی بد است که آنقدر فضا را تنگ کنند که آرزوی نبودن بعضی‌ها را داشته باشیم. خاطرات کفاشیان از فدراسیون فوتبال و حضور مجدد تاج، هرچند نسبتا مستند است و شنیدنی، اما برای خیلی‌ها، شنیدنش هم زجرآور است و دردناک.