کمال تبریزی می‌گوید: متاسفانه و به تدریج که جشنواره‌ها به انحاء مختلف رنگ سیاسی به خود گرفتند، حضور سینمای ایران کمرنگ و محدود به فیلم‌هایی شد که به لحاظ ماموریت سیاسی محول شده به جشنواره‌ها در دایره مشخص و معینی که از سوی سیاستگذاران تدوین و ترویج می‌شد، قرار گرفت! از آن به بعد و تاکنون، وجه هنری سینمای ایران، دیگر برای جشنواره‌ها اهمیت چندانی ندارد و صرفاً مضمون سیاسی و همسویی فیلم‌ها با اهداف از پیش تعیین شده، معیار انتخاب و گزینش هدفمند اغلب آنان قرار می‌گیرند!