دیکتاتوری در چین کمونیست نوعی "دیکتاتوری حزبی" بود. دیکتاتوری حزبی با دیکتاتوری فردی از این حیث متفاوت است که بالاترین فرد در ساختار قدرت، لزوما نمی‌تواند در همۀ موارد اختلافی، رأی خودش را به کرسی بنشاند و هر تصمیمی که می‌خواهد، اتخاذ کند. لنین و استالین نیز از این حیث تفاوت داشتند که لنین در چارچوب حزب کمونیست عمل می‌کرد و یک دیکتاتور حزبی بود، اما استالین با تصفیه‌های گسترده‌ای که در حزب صورت داد، دیکتاتوری حزبی را به دیکتاتوری فردی تبدیل کرد. مائو با جناح راست حزب کمونیست چین اختلاف داشت و با اینکه مثلا دنگ شیائوپنگ در دورۀ انقلاب فرهنگی از حزب اخراج شد، ولی مائو نمی‌توانست مثل استالین عمل کند. به همین دلیل دنگ در دوران تفوق سیاسی مائو زنده ماند ولی تروتسکی و بوخارین و سایر یاران لنین در دوران رهبری استالین یکی‌یکی کشته شدند. نتیجۀ انقلاب فرهنگی، انزوا و عقب‌ماندگی علمی و تکنولوژیک نسبت به کشورهای پیشرفته بود. دنگ شیائوپنگ رهبر اصلاح‌طلب چین و پیشنهاددهندۀ "سیاست درهای باز" در چنین شرایطی سکاندار کشور و حزب کمونیست گردید. سال‌های پرتنش انقلاب فرهنگی، توده‌های مردم را برای دوری از گرایش‌های عقیدتی مائوئیسم و همچنین استقبال از اصلاحات اقتصادی و ایدئولوژی‌زدایی آماده کرده بود. دنگ اعتقاد داشت میزان قدرت و نفوذ کشورها بستگی به قدرت اقتصادی و برتری تکنولوژیک دارد. به این دلیل، دستیابی به پیشرفت‌های علمی-تکنولوژیک و توسعۀ قدرت اقتصادی چین را هدف عمدۀ اصلاحاتش قرار داد و در همین راستا بود که سیاست خارجی چین، بعد از وحدت ملی و حفظ تمامیت ارضی، در صدر اولویت‌های این کشور در دوران دنگ قرار گرفت.

هانا آرِنْت (زادهٔ ۱۴ اکتبر ۱۹۰۶ در لیندن–لیمر، هانوفر – درگذشتهٔ ۴ دسامبر ۱۹۷۵ در نیویورک)، فیلسوف سیاسی و تاریخ‌نگار آلمانی-آمریکایی بود. هانا آرنت ، از مهم‌ترین اندیشمندانی بود که آرا و افکارش تأثیری ژرف در سدهٔ بیستم میلادی بر جای گذاشت. او سال‌ها در دانشگاه‌های ایالات متحده در رشتهٔ تئوری سیاسی تدریس کرد و از چندین کشور، ده‌ها دکترای افتخاری گرفت و برنده جایزهٔ آلمانی‌زبان لِسینگ و فروید شد. او از یهودیانی بود که از هولوکاست جان سالم به در برد و به ایالات متحده مهاجرت کرد. زمینهٔ فلسفه و آثار او، موضوعاتی همچون دموکراسی مستقیم یا اقتدارگرایی و تمامیت‌خواهی حکومت‌های استبدادی است. در متن حاضر سهند ایرانمهر اقدام به تشریح منظونه فکری هانا آرنت به زبان ساده نموده است.

واتسلاو هاول در کتاب " قدرت بی قدرتان" در وصف حکومت های توتالیتر معتقد است این حکومتها چون در همان آغاز همه نیروهای سیاسی مخالف را از بین می برند مجبورند در مرحله بعد به زندگی روزمره مردم تجاوز کنند و با در اختیار گرفتن ابعاد متفاوت زندگی روزمره مردم بر آنها اعمال قدرت کنند. هاول معتقد است در اینجا سیاست تبدیل به منازعه میان دو برداشت مختلف از زندگی می شود: « زندگی در دایره حقیقت »؟ یا «زندگی در دایره ریا و دروغ و سکوت».؟به باور هاول، رژیم های توتالیتر زندگی روزمره مردم را تبدیل به زندگی در ریا و دروغ و سکوت می کنند.هاول معتقد است قدرت اصلی یک نظام توتالیتر سربازان و اسلحه ها و باتوم های آن رژیم نیستند. برعکس، قدرت اصلی این نظام های سیاسی مردمی هستند که به «زندگی در دایره ریا و دروغ ادامه می دهند».به باور هاول، قدرت واقعی یک نظام سیاسی توتالیتر ریشه در جامعه ای دارد که «از اخلاق دل بریده است» و «در دایره ریا و دروغ زندگی می کنند و به جامعه خود تعرض و تجاوز می کنند».

به نظر برنشتاین امروز باید آرنت را بخوانیم، زیرا بینش عمیق او به ما کمک می‌کند نیرو‌های فعال را در جهان امروزین را درک کنیم، عصر تاریک خود را بفهمیم و به روزنه‌های نور در آن بیندیشیم.به تعبیر هانا آرنت فهمیدن یعنی بررسیدن و حمل‌کردنِ آگاهانه باری که بشکل تاریخی و قرنِ ما بر دوش ما نهاده شده است، نه به معنای انکارکردن تجربه‌اش و نه کمر خم کردنِ خاضعانه زیر سنگینی‌اش. خلاصه، فهمیدن یعنی ایستادگی و رویاروییِ دقیق و غیرمغرضانه با واقعیت، هر چه که می خواهد باشد.

این کتاب با تحلیل اکتشافی وضع بشری آغاز می‌شود، یعنی تحلیل کتابی که در آن هاناآرنت پیش از عمل سیاسی را پیش نهاده است.

از نگاه آرنت خشونت گری معلول ناکام ماندن قوه عمل در جهان است به این تعبیر که اگر به مردم فرصت عمل و مشارکت در امور عام داده شود بنیان اقتدار دولت سالم‌تر خواهد ماند و انگیزه خشونت گری کاستی خواهد گرفت.

این کتاب در واقع گزارشی است که « هانا آرنت » از دادگاه «آدولف آیشمن» به زبان انگلیسی تهیه کرده است.

آرنت در کتاب خود حکومت‌های تمامیت‌خواه نازیسم و استالینیسم را پدیده‌ای مدرن می‌داند که ریشه‌های آن را باید در تحولات تاریخی و فرهنگی جست جو کرد که به پیدایش جامعه مدرن انجامیده، و مهم‌ترین ویژگی حکومت‌های توتالیتر قرن بیستم را امپریالیسم، نژادپرستی، یهودستیزی، و کوره‌های آدم سوزی می‌داند. یکی از مهم‌ترین نکاتی که آرنت در توصیف حکومت‌های تمامیت‌خواه شرح می‌دهد این است که، خشونت‌های توتالیتاریسم فقط با رجوع به خصلت قانونی و ایدئولوژیک آن‌ها فهمیدنی است. در چهارچوب ایدئولوژی توتالیتر هر عملی، هرقدر غیرانسانی و نفرت‌انگیز، تابع اصول کلی مقبول است.

سی که ابتدای قرن بیستم به دنیا بیاید و ویرانی‌های بهت‌آور هر دو جنگ جهانی را به‌خوبی تماشا کند، احتمالاً دیگر امیدی به بهبود اوضاع نخواهد داشت. اما هانا آرنت چنین کسی نبود. دقیقاً در میانۀ همین دو جنگ، وقتی که مرگ و آوارگی در تعقیب انسان بود، او به پرسشی رادیکال فکر می‌کرد: چگونه می‌توان سیاستی را ساخت که در آن همۀ مردم، و نه نخبگان تحصیل‌کرده یا دیکتاتورهایی مثل هیتلر و استالین، بر جهان فرمانروایی کنند؟

رفتاری که سلبریتی‌ها در رسانه‌ها و شبکه‌های اجتماعی از خود نشان می‌دهند، گاهی با باور و عقایدی که در زندگی‌ شخصی‌شان دارند، متفاوت است. از حمایت‌های گسترده جهت دریافت کمک برای مناطق سیل‌زده و زلزله‌زده تا اسلحه کشیدن در فضای مجازی؛ از مصاحبه درخصوص موافقت با حجاب گرفته تا بی‌حجابی در خارج از کشور، رفتار چهره‌ها یا به قول معروف «سلبریتی‌ها» در نوع نگرش و اعتمادی که مردم به آن‌ها دارند، اثرات غیرقابل انکاری خواهد داشت.

مصطفی ملکوتیان گفت: علل ایجاد کننده انقلاب فرانسه جامعیت نداشت و مردم همه به صحنه نیامدند همین عوامل بعداً منجر به بی ثباتی می شود اما انقلاب اسلامی از جامعیت آرمانی برخوردار بود.

رئيس انجمن آسيب‌شناسي ايران با بیان اینکه يکي از آسيب‌هاي جدي در حوزه خشونت عليه زنان، نگاه به پديده روسپي‌گري است؛گفت: چرا در بررسي پديده روسپي‌گري به مردان نگاه نمي‌کنيم؟ آمارها فقط درباره زنان است؟ مثلا چرا نمي‌گوييم مردان نيز به‌دنبال روابط خلاف عرف هستند؟

یکی از نویسندگان ایرانی در مقاله‌ای با نام «تخیل آری، توهم نه» با اشاره به آرای اندیشمندانی همچون سیمون وی، آیریس مرداک و هانا آرنت ، به تفاوت‌های میان دو مفهوم توهم و تخیل پرداخته و آفات و ضررهای اخلاقی گسترده‌شدن توهمات را در زندگی انسان بیان می‌کند.