انحراف آیت‌الله منتظری کار را به جایی رساند که حضرت امام که روزی او را با تعابیری همچون «فقیه عالی‌قدر»، «مجاهد بزرگوار» یا «حاصل عمر من» خطاب قرار می‌دادند، در پایان عمر خویش بر «ساده‌لوح» بودنش تاکید کنند.