مشکلات همیشه بودند و هستند و خواهند بود و وجودشان جزیی از قاعده تکامل در هستی است. تشدید مشکلات هم به انواع آسیب‌ها، ناترازی‌ها و عدم توازن‌ها منجر می‌شود و از این جای داستان را دیگر نمی‌توان طبیعی پنداری نمود. مشکلات یا با کنش نظامند و ایجاد ساخت و ساختار حل می‌شوند و یا وابسته به اراده ورزی فردی هستند. موضوعی که در کشور ما متاسفانه شاهد ضعف هر دو مورد هستیم. ارکان توسعه‌ای کشور به علل گوناگون دچار عدم توازن (توسعه نامتوازن) شده و ما با نوعی لاقیدی و بعضا با افتخار، انتصابات کیلویی و حضور مدیران دکوری را دنبال می‌کنیم. نگاهی به روسای سازمان بهزیستی کشور و وزن مدیریت تخصصی شان بیندازید تا مشت نمونه خروار را بتوان درک نمود. نگاهی به انتصاب معاونین وزیر در امور تعاون وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی بیندازید تا به راحتی متوجه شوید که چرا این بخش حرکت نمی‌کند و همین گونه تا آخر. یادمان نرود که در صورت کم توجهی به مدیریت بحران آسیب‌های اجتماعی، حرکت‌های تقویت کننده فروپاشی تشدید می‌شوند. موضوعی که بدلیل قابل فهم بودن عمومی، هیچ نیازی به توضیح و تشریح ابعاد و پیامد‌ها و مکانیزم اثرها، ندارد.

معاون رئیس‌جمهور در امور زنان و خانواده نهاد ریاست جمهور گفت: در آغاز فعالیت دولت یازدهم 1677 سازمان مردم نهاد زنان داشتیم که در سال 94 به 2333 سمن زنان افزایش پیدا کرد و در حال حاضر 5711 سمن زنان در کشور مشغول فعالیت هستند.