سپهر سیاسی ایران بیش از آنچه عرصه تقابل اندیشه و نقد اصولی وقایع باشد میدانی برای معرکه گیری است. به همان‌اندازه که نمی‌توان مدعی بود که کدامیک از جناح‌های سیاسی کشور مبدع وضع موجود بوده است ولیکن مورد مشهود: همیشه در میان بودن پای افراطیون است.