خودکشی رفتار مهلک و یکی از فاجعه‌بارترین رفتار‌های خاص بشر است که در آن، آدمی از سر تعمد درپی ستاندن جان خویش و پایان بخشیدن به زندگی بر می‌آید. پیامد‌های ناگوار چنین مرگ و آسیبی نه تنها متوجه قربانیان و خانواده آنان، بلکه معطوف جامعه نیز می‌شود. آنگاه که خبر مرگ کسی بر اثر عمل خودکشی نشر می‌یابد، روح انبوهی از شهروندان جامعه آزرده می‌شود و شمار زیادی از آنان در برابر چنین مرگ فاجعه‌آمیزی در غم و اندوهی جانکاه فرو می‌شوند. آنگاه که پیوند فرد و جامعه، به سبب عواملی همچون از دست دادن شغل، رکود اقتصادی و زوال ارزش‌ها، دستخوش تلاطم می‌شود، یا پیوند فرد با همنوعانش کاهش می‌یابد، احتمال دست یازیدن به خودکشی فزونی می‌یابد. معاون حقوق عامه و پیشگیری از وقوع جرم دادستانی کشور بیان داشت که سالانه حدود ۱۳۰ هزار اقدام به خودکشی در ایران ثبت می‌شود که ۷ هزار نفر جان خود را بر اثر خودکشی از دست می‌دهند. ترکی افزود، خودکشی دهمین علت فوت در تمام گروه‌های سنی بوده، اما سومین علت فوت در جمعیت ۱۵ تا ۲۴ سال است.

معاون اجتماعی وزارت بهداشت، درمان و آموزش گفت: طی بررسی مرکز تحقیقات دخانیات میزان استفاده از دخانیات در فیلم های برگزیده از دهه اول انقلاب تا دهه سوم در خانم ها ۱۰ برابر شده است.