تعزیه ایران در آبان‌ماه سال 89 در فهرست میراث ناملموس جهان به نام ایران در یونسکو به ثبت جهانی رسید و بدین‌ترتیب شبیه‌خوانی تاریخی ایران در سوگواری ایام محرم جهانی شد. ترکیه نیز آن سال یکی از مدعیان ثبت جهانی تعزیه بود اما آنطور که عظیم موسوی، تهیه‌کننده پرونده ثبت جهانی تعزیه همان روزها به رسانه‌ها اعلام کرد، ایران به‌گونه‌ای این پرونده را بست که ترکیه نیز ناچار به تعظیم در برابر هنر روایتگری ایرانی از واقعه عاشورا شد.

فرهت از بزرگ‌نمایی و اغراق می‌پرهیزد و هر چیزی را در همان اندازه که هست، توصیف می‌کند نه کمتر و نه بیشتر چراکه برای او واقعیت‌ها بیشتر از هر چیز دیگری مهم و محترم هستند. حتی هنگامی‌ که در برنامه بزرگداشتی که در خانه هنرمندان برای او ترتیب داده بودند، نیز بلافاصله برای زدودن القاب و عناوین اغراق‌آمیزی که به او نسبت داده‌ شده بود، فورا در ابتدای کلام، خود را از آنها بری کرد تا نشان دهد با وجود اینکه 40 سال است در زادگاهش زندگی نکرده، اما خلقیات ما ایرانیان را به‌خوبی می‌شناسد و در این سال‌ها از تملق و بزرگ‌نمایی دوری کرده چراکه او همان‌گونه که در دهه نهم زندگی‌اش هنوز محتاج تکیه‌دادن به عصا نیست، در کسب علم و جایگاه خویش نیز متکی به اراده و پای خود بوده است و به تمجید و تعریف‌های اغراق‌آمیز نیازی ندارد.

«جواد انصافی» نام آشناترین هنرمند در حوزه اجرای نمایش‌های سنتی به‌ویژه سیاه‌بازی و نقش حاجی‌فیروز است و در این زمینه بسیار تحقیق و پژوهش کرده؛ او کتابی با عنوان «نوید بهار» دارد که در آن ریشه داستان و شخصیت نمایشی عمو نوروز و حاجی فیروز را موشکافی می‌کند. در عرصه سیاه بازی، مقالات زیادی هم نوشته و به واسطه آن، نشان درجه یک هنر معادل دکترا در رشته سیاه بازی را دریافت کرده است.

یک پژوهشگر موسیقی معتقد است برخی با این تفکر که هر چیزی در دستگاه امام حسین(ع) حرمت می‌گیرد، با استفاده از موسیقی راحت‌الحلقوم و سطح پایین می‌خواهند خیلی زود در عرصه مداحی و نوحه‌خوانی به شهرت برسند، در حالیکه منزلت امام شهیدشان را پایین می‌آورند.