در این گفتار قصد دارم پیرامون موضوع «بیم‌ها و امیدها» و «ملاحظات آینده» بگویم و دغدغه 15 ساله‌ای را با شما در میان بگذارم که پیوسته در برنامه مطالعاتی خود دنبال کرده‌ام. براساس آن دغدغه، ما بیش از پیش به «مواجهه‌ای خردورزانه» برای آینده و اقتصادمان نیازمندیم. از این زاویه، ما با یک پارادوکس مواجهیم؛ پارادوکس «توسعه‌خواهی» در یک ساختار «رانتی». کسی که در جست‌وجوی «توسعه» برمی‌آید از جنبه معرفتی کسی است که نگاه خود را به «آینده» معطوف می‌کند.