جای خالی روز ملی چای ایرانی با وجود همه مطالبه گری‌ها و پیشنهادات برای ثبت آن، کام مردم شمال خصوصا شهر‌های چای خیز نظیر لاهیجان، فومن، رودسر و املش را تلخ کرده است. مطالبه‌ای فرهنگی، اقتصادی و هویتی که در امتداد مناسبت‌های دیگری نظیر روز ملی زعفران، روز ملی پسته و روز گلاب در تقویم کشور قابل طرح و پیگیری است. در انتهای فروردین ماه ۱۴۰۳، سید جواد سلیمانی خطیب نماز جمعه لاهیجان در خطبه‌های نماز جمعه شهرستان با اشاره به سالروز درگذشت کاشف السلطنه پدر چای ایران، خواستار آن شد که این روز به عنوان روز ملی چای و چایکاری در تقویم رسمی ایران به ثبت برسد. دو پیشنهاد قابل بررسی برای ثبت این روز در تقویم وجود دارد. ۱۴ آذر، سالروز درگذشت کاشف‌السلطنه یا یکی از روز‌های اواسط اردیبهشت، هم‌زمان با آغاز فصل برداشت چای بهاره در شمال کشور. در حال حاضر روز ۱۵ دسامبر (۲۴ آذر) بعنوان روز جهانی چای در دنیا شناخته می‌شود.

کاشف‌السلطنه ، شاهزاده قاجار و کنسول ایران در هندوستان که حدود یک ‌قرن پیش وقتی مقداری بذر و دو هزار اصله نهال چای را به ایران آورد، شاید هرگز فراگیرشدن این گیاه سحرآمیز را پیش‌بینی نمی‌کرد. اما اکنون سال‌های زیادی است که چای این مونس تنهایی و هم‌نشین مجالس انس مردم ما، از چین خستگی‌ها کاسته و حلقه پیوند دل‌هایی شده که از نوشیدن در شادی‌ها، شادتر شده و در عزاها از آن تسلی می‌گیرند