سال‌هاست طرح‌های ساماندهی کودکان کار اجرا و هربار هم با شکست روبه‌رو می‌شود. در هر بار ۱۰۰ تا ۲۰۰ نفر از کودکان کار در خیابان دستگیر و به مراکزی منتقل می‌شوند، درنهایت هم با تعهد یا بدون آن به خانواده‌ها تحویل داده می‌شوند. خانواده هم مجبور است فرزندش را دوباره به خیابان برگرداند. درحقیقت به‌جای اینکه استراتژی بقای این خانواده‌ها را تغییر دهند، این طرح را دوباره اجرا می‌کنند.». فعالان حقوق کودک درباره جزئیات فعالیت باند‌ها و طرح‌های ساماندهی کودکان کار می‌گویند تاکنون مصداقی از سازمان‌یافته بودن حضور این گروه‌ها در خیابان به دست نیامده است. حسن موسوی‌چلک ، رئیس انجمن مددکاری ایران هم حرف‌هایی دراین‌زمینه دارد. به گفته او، طرح مسئله فعالیت باند‌های کودکان کار نوعی فرافکنی از سوی دستگاه‌های مسئول حوزه کار کودک است. چلک می‌گوید: اگر این باند‌ها فعالیت می‌کنند، بنابراین نهاد‌های انتظامی و امنیتی کجا هستند؟

مدتی پیش حسن موسوی‌چلک ، رئیس انجمن مددکاری اجتماعی ایران با استناد به آمار وزارت بهداشت اعلام کرد که حدود 25درصد از مردم به یک یا چند نوع از اختلالات روانی دچار هستند.

یکی از نیازهای افراد معلول همانند سایر شهروندان یک جامعه داشتن فرصت برای حضور در عرصه‌های مختلف فرهنگی، ورزشی، اجتماعی، اقتصادی، سیاسی و عرصه‌های عمومی است که این حضور می‌تواند در سطح استانی، کشوری، ملی و یا بین‌المللی باشد.

رئیس انجمن مددکاران اجتماعی ایران اظهار کرد: آمارها نشان می‌دهد علاقه افراد به ازدواج دائم در حال کاهش بوده در صورتی که جمعیت در سنین ازدواج ما در حال افزایش است.

روی صندلی نشسته و با عروسکش بازی می‌کند، خارج از اتاق مردی بلند بلند فریاد می‌زند: «مادر نزاییده کسی بخواد پول منو بخوره... آدمت می‌کنم.» کودک بر خود می‌لرزد و در صندلی مچاله می‌شود.

تا یک دهه پیش آنها، نامرئی بودند؛ سایه بودند؛ رها شده بودند؛ نه آمار داشتند؛ نه حتی وجودشان تائید می‌شد؛ نه کسی برای نجات‌شان آستین بالا می‌زد؛ اما از قدیم گفته‌اند پذیرش، شرط اول تغییر است. مصداق این اصل، پذیرش آسیب کاهش سن اعتیاد در کشور و وجود نوجوانان معتاد از سوی متولیان درمان اعتیاد است که حالا باعث شده ساز و کاری جدید برای درمان زیر 18 ساله‌ها طراحی کنند.