شاید شما هم مثل من عنوان‌های بسیاری را درباره فنلاند در مجلات و روزنامه‌های سال‌های اخیر دیده باشید. عنوان‌هایی مانند: «آشنایی با سیستم آموزش پیش از دبستان فنلاند»، «فنلاند بهترین کشور پرورش کودکان زیر شش سال.» علاوه‌براین، استادانی را هم دیده‌اید که به فنلاند سفر کرده‌اند و از نزدیک با نوع آموزش پیش از دبستان آنجا آشنا شده‌اند و طرح‌هایی را برای آموزش به ایران آورده یا مؤسسات و دانشگاه‌هایی را دیده‌اید که از اساتید دانشگاه‌های فنلاند دعوت کرده‌اند تا برای برگزاری کارگاه‌های تربیت مربی به ایران بیایند.

با توجه به برنامه‌های توسعه‌ای کشور و به تبع آن نیاز روزافزون به نیروی کار متخصص، به طور مرتب جملات ضد و نقیضی از طرف مسئولین به گوش می‌رسد که گاهی از کمبود نیروهای متخصص به عنوان یک مانع مهم در راه توسعه اقتصادی صحبت می‌کنند و از طرفی نیز آمار بالای بیکاری فارغ التحصیلان مورد توجه قرار می‌گیرد که وجود این دوگانگی بیانگر این نکته است که بسیاری از رشته‌های دانشگاهی فعال از نظر کاربردی منسوخ شده و دانشگاه‌های ما نتوانسته‌اند نیروی انسانی متناسب با نیاز جامعه تربیت کنند.