از شهریور سال ۱۴۰۱ کشور درگیر حوادثی شد که جرقه آن با فوت مهسا امینی زده شد. البته این اعتراضات مانند دوره‌های گذشته فقط محدود به یک مطالبه نبود و خواسته معترضان در شعار «زن، زندگی، آزادی» متبلور شده بود. تفاوت عمده این دوره از اعتراضات که برخی تحلیلگران آن را جنبش می‌دانند، در این است که هم نسل جوان و البته زنان نقش پررنگی در آن داشتند و هم دیگر معیشت دغدغه و مطالبه آن‌ها نیست. در طول این مدت بسیاری از نخبگان فکری و سیاسی و البته جامعه‌شناسان تلاش کردند با ارائه تحلیل‌ها، هم ابعاد و خواسته‌های معترضان را بررسی کنند و هم پیش‌بینی‌ای از آینده جامعه ایران داشته باشند تا بتوانند آن را ترسیم کنند. بااین‌حال، همچنان به‌طور قطع نمی‌توان گفت آینده چه خواهد شد. اصلا در چنین شرایطی امکان گفتگو تا چه اندازه وجود دارد؟

استاندار خراسان‌رضوی گفت: آفت جدی و واقعاً مزمن 40 ساله ما جناح‌بندی‌ها، گروه‌ها و درگیری‌های سیاسی است. ما یک جناح داریم و آن خدمت بوده، باید ببینیم کارنامه گروه‌های سیاسی در خدمت چیست؟

نقد و انتقاد منصفانه و مصلحانه همراه با ارائه راهکارهای مناسب، از بزرگترین عوامل کارآمدی هر دولتی است که دولت‌ها نیز باید از آن استقبال کنند.