انتصابات در کشورمان از قاعده اعتدال و استاندارد و عقلانیت خارج شده و بشدت رابطه محور، محفل گرا و سلیقه ای شده است. مدیریت آنقدر ابتذال سطح یافته که از عالی ترین جایگاه تا عملیاتی ترین کار، به یک چشم نگریسته می شود و در این بازار مکاره ، مهم ان است که رزومه سازی بلد باشی و ارتباط داشته باشی. تا جایی که اقای علی احمدی را می شناسیم، فرد شایسته و بزرگی است ، اما حضور مهرداد بذرپاش بعنوان وزیر راه و شهرسازی مسئله این انتصاب را غیرقابل هضم می کند. هنوز جوهر حاشیه های حضور محمدحسین صیرفی در شرکت ملی نفتکش خشک نشده بود که این شرکت دوباره داستان ساز شد. سلام به خیابان وزرای تهران و فرعی های سمت راست ( جنوب به شمال). سربسته عرض شد.

این روزها انتخاب گزینه پیشنهادی دولت برای تصدی وزارت آموزش‌وپرورش از آن جهت که سابقه حضور او در این وزارتخانه کمرنگ است باعث برخی نقدها شده و تمام این‌‌ها در حالی است که عده‌ای می‌گویند مشکل اصلی آموزش‌وپرورش وزرا نیستند و نوع نگاه دولت است.

آموزش و پرورش نیاز به وزیری دارد که این مناسبات و زدوبندها و حلقه بسته مدیران را به هم بزند نه اینکه خود از دل این مناسبات ناسالم بیرون آمده باشد. کاندیدای معرفی شده توسط 35 مدیرکل اگر وزیر شود قاعدتا وامدار این 35 نفر است و باید پُست‌های اصلی وزارتخانه را بین این 35 نفر یا نمایندگان و سفارشی‌های آنها تقسیم کند.