به نظر می‌رسد آنچه بردوش یاران حجتی و همه علاقمندان به ارتقاء جایگاه کشاورزی سنگینی می‌کند، شناسایی، تربیت و حمایت از کارشناسان و مدیران جوانی است که علاوه بر خصلت‌های ذاتی مدیریت، خوش‌فکری و نقدپذیری، توانایی ارائه نظر همراه با خلاقیت را داشته، مشورت پذیرند. چنین مدیرانی لزوماً در تهران و کاخ دوقلوی وزارت نیستند. می‌توان آن‌ها را حتی در مراکز خدمات کشاورزی در روستاها هم یافت.