امور به‌خصوص اجتماعی ما، به نحوی رقم خورده است که به‌اصطلاح «همه‌چیزمان به همه‌چیزمان می‌آید». منتهی بعضی از این امور برایمان ملموس‌تر از بقیه است و نسبت به آن واکنش سریع‌تری انجام می‌دهیم و بعضی از امور دیگر جز برای خبره‌ها (که عمدتاً هم به حرف و کلامشان توجه نمی‌شود) برای دیگران ملموس نمی‌باشد و لذا سال‌ها و دهه‌ها از آن‌ها می‌گذرد اما مشمول واکنشی راهگشا از سوی متولیان امور واقع نمی‌شوند.