جاده ابریشم در طول تاریخ ایران، یکی از برجسته‌ترین نمادها در بررسی تحولات اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و ارتباطی و کانون مبادلات فرهنگی، هنری، عقاید و حتی مسائل نظامی و اقتصادی به‌شمار می‌رفت. این جاده سرزمین‌های مختلفی را به یکدیگر متصل می‌کرد و انشعابات بی‌شماری داشت. به این ترتیب مسیرهایی شکل گرفته بود که پخش محصولات بین مراکز اصلی تولید در چین شرقی و غرب را میسر می‌کردند. این محصولات مواد خام و اولیه یعنی سنگ‌ها و فلزات گرانبها، عاج، سرامیک، پوست حیوانات و مصنوعات مانند اسلحه، ابریشم، کاغذ، شیشه‌آلات و چینی‌آلات را شامل می‌شدند. با بهره‌گیری از این جریانات تجاری، عقاید، فناوری‌ها، ادیان و فرهنگ‌ها نیز در گردش بودند.