در خصوص کربلای چهار و مصیبت‌های وارد شده بر کشور، متاسفانه شاهد انواع روایت‌های دروغ آمیخته شده با حقیقت یا حقایق آلوده به دروغ هستیم. بنظر می‌رسد که بنا بر ملاحظاتی، کسی تمایل به بیان مگو‌های داستان نداشته باشد. چگونه صحبت غیرمستقیم یک فرد در یک کشور بیگانه، زمینه را برای لو رفتن احتمالی عملیات فراهم کرد! چگونه با وجود پیش بینی لو رفتن عملیات، دستور توقف داده نشد؟ چرا اجازه پخش روایات‌های توجیهی نظیر سنجش توان دشمن و ایجاد فریب و ... داده می‌شود. کربلای چهار واقعا کربلا بود. به روایت شمخانی نزدیک به ۱٫۰۰۰ شهید و ۳٫۹۰۰ مفقودالاثر (که اکثر آن‌ها را باید شهید حساب کرد) و حدود ۱۱ هزار مجروح، یک پنجره از پنجره‌های نگریستن به عملیات کربلای چهار است. در ادامه متن روایتی از جعفر شیرعلی نیا در این خصوص ارایه شده است.

روز ۳۱ شهریورماه سال ۱۳۵۹ صدام حسین، رئیس‌جمهور وقت عراق با ملغی دانستن قرارداد الجزایر و با توهم جنگ شش‌روزه تا پیروزی، جنگ علیه ایران را آغاز کرد.

یک پایگاه آمریکایی با اشاره به تقابلات اخیر میان شناورهای ایرانی و آمریکایی نوشت: «نتیجه‌ای که ایران به دنبال آن بوده، دستاوردی تمام‌عیار و خاص بوده است. ایران به دنبال نقاط ضعف آمریکا در رویارویی‌های خلیج فارس است.»