حسین راغفر، تحلیگر اقتصادی گفت: اینکه برای توسعه اقتصادی منتظر توافق با دنیا باشیم، نوعی خوش خیالی و البته محال است.برای رهایی از تبعات تحریم های جدید، چاره ای جز توجه خاص و جدی به «تولید» نداریم. به این معنی که ظرفیت های داخلی را به کار بگیریم و همچنین در بخش واردات، کالاهایی را از شرکای خارجی بخریم که بتوانیم آنها را در چرخه تولید به کار بگیریم. متاسفانه نزدیک به ۴۰ سال است که عادت و اصرار به واردات کالاهایی داشتیم که نه تنها منفعتی نداشتند، بلکه در مواردی هم باعث خروج ارز از کشور می شد و هم امنیت مردم را به طور جدی تهدید می کرد. واقعیت تلخ و آزاردهنده این است که سیاست های کشور ما در حوزه نظام بین الملل با آنچه مدنظر غرب و به ویژه آمریکا است، زمین تا آسمان تفاوت می کند. بنابراین از آنجایی که «چالش ایران با نظام بین الملل» موضوعی همیشگی و غیرقابل رفع است، باید آمادگی زیست در شرایط تحریم را برای خود بالا ببریم. به این معنی که در قدم اول ظرفیت های داخلی را طوری مدیریت کنیم تا از دارایی های مان بهره وری ۱۰۰ درصدی داشته باشیم.

خشونت علیه زنان در محل کار یکی از انواع هزاران نابرابری‌هایی است که زنان به‌طور روزمره تجربه می‌کنند.

سوری گفت: ثروت‌های نجومی برخی از وزیران به مثابه یک جرقه و مشکلات اقتصادی کشور مانند شعله‌ای برای آتش گرفتن این گونه جرقه‌ها است.