آنچه باقی مانده، لاشه‌های زنگ‌زده کشتی‌هایی است که در گل‌ولای نمیه مدفون هستند. باد‌هایی که بر بستر دریاچه می‌وزند، طوفان نمک را به مزارع منتقل می‌کنند و به آهستگی حاصلخیزی خاک آن‌ها را از بین می‌برند. ریزگرد‌های نمکی و سمی، چشم‌ها، پوست و ریه‌های مردم را در تبریز هم ملتهب می‌کند.