کیوان مهرگان مستندساز از ویژگی‌های فیلم مستند «کودتای ۵۳» و مستندسازی در سینمای ایران گفت. وی گفت: فیلم مستند «کودتای ۵۳» را مستندی درباره یک اتفاق تاریخی-سیاسی دانست و گفت: مستند‌های درخشانی در سینمای ایران داریم و مستندسازان با دستان خالی و بودجه‌های اندک فیلم می‌سازند، اما اکوسیستم سینمای مستند در ایران تاکنون به مستندساز اجازه بلندپروازی‌های بزرگ را نمی‌داده است.

طبقه‌بندی محتوامحور فیلم‌ها بر اساس موضوعاتی که ظاهرا فیلم‌ها به آنها پرداخته‌اند رویه‌ای است که از چند دهه پیش آغاز شده و هنوز به حیات خود ادامه می‌دهد. بااین‌حال اصطلاحاتی نظیر «مستند سیاسی» و «مستند اجتماعی» بیش از آنکه چیزی درخصوص محتوای فیلم‌ها به ما بگویند، درصدد آن هستند که دلالت‌های مفهومی «سیاسی‌بودن» و «اجتماعی‌بودن» را که متأثر از گفتمان‌های مسلط حاکم بر آن جامعه شکل‌ گرفته‌اند در لوای نام‌گذاری و برچسب‌زنی به فیلم‌ها، تثبیت و طبیعی‌سازی کنند. همین سازوکار هم موجب شده الگوهایی در جامعه برای مستندسازان و فیلم‌سازان تحت این عناوین شکل بگیرد و از گروهی از آنها به‌عنوان مستندساز اجتماعی یا سیاسی نام ‌برده و حتی تقدیر شود.

بخشی از بدنه قدرتمند سینما با این درخواست مخالفند، چرا که تصور می‌کنند اگر دولت پروانه ساخت صادر نکند، صدور پروانه نمایش از هم‌اکنون نیز سست‌تر می‌شود و تاکید می‌کنند حذف پروانه ساخت فیلم سینمایی، امنیت سرمایه گذاری را در سینمای ایران کاهش می‌دهد؛ اما مگر وضعیت امروز سینما ایمن است و حتی پروانه نمایش به منزله اکران قطعیِ فیلم سینمایی است؟!