يزد استاني كه با تكنولوژي قنات، كشت كوزه‌اي و بسياري از راهكارهاي بومي، هزاران سال تمدن خود را در قلب يكي از خشك‌ترين مناطق ايران حفظ كرده است، امروز براي تأمين نيازهاي شرب و بخش كوچكي از نيازهاي صنعت خود به آب انتقالي از حوضه پرتنش زاينده‌رود وابسته شده است. اگرچه در سال‌هاي نخست اجراي اين پروژه انتقال، در استان يزد هم مانند ديگر استان‌هاي كشور، عطش مصرف توسعه پيدا كرده اما به تدريج، با نمايان‌شدن اثرات مخرب اين وابستگي، مردم و به‌ويژه كشاورزان به فكر افتاده‌اند كه در مقابل كمبود آب در يزد، بي‌تفاوت نباشند و به الگوهاي كاهنده مصرف آب روي بياورند.

زمستانِ سپيد از راه رسیده و سرما آشكارا بر پهنه گسترده طبيعت سرزمین ما چیره شده است. بسیاری از جانداران در انتظار بهار، در ركود زمســتانی به‌سر می‌برند: هاگ‌های آغازيان، بذرهای گياهان و تخم‌های جانوران، هريك درون پوســته‌ای سخت در حال زمستان‌گذرانی‌اند و جانوران زمستان‌خواب در لانه‌های سرد خود بهــار را در خــواب می‌‌بينند. در این میان اما برخی گیاهان در حال سپری‌کردن دوره‌ای هستند که در علوم زیستی «بهارش»1 نامیده می‌شود. «بهارش» یا «بهاره‌سازی» یعنی سرمادادن طبیعی یا مصنوعی به گیاهان به‌منظور تحریک آنها به‌گل‌دهی در بهار. بنابراین سرما برای شکوفایی گل‌های بسیاری گیاهان در بهار لازم و ضروری است، به‌گونه‌ای که بدون زمستان، بهاری در کار نخواهد بود.

کارشناسان محیط‌زیست با هشدار درباره استفاده انبوه از ظروف یکبار مصرف می‌گویند که رها‌کردن این ظروف در طبیعت، از نفوذ آب به زمین و جوانه‌زدن گیاهان جلوگیری می‌کند.

بر اساس تحقیقات صورت‌گرفته توسط سازمان ملل متحد، یک‌سوم زمین‌های سیاره زمین به‌شدت در حال تجزیه شدن است و در سال حدوداً 24 میلیارد تن خاک از دست می‌رود.