چهره سیاه خشکسالی‌های استان فارس از آنجا رخ عیان می‌کند که به اذعان کارشناسان؛ این استان بالاترین میزان دشت ممنوعه ایران را طی چند سال گذشته به خود اختصاص داده و بیش از ۹۵ درصد دشت‌های فارس از نظر منابع آبی ممنوعه و بحرانی هستند ( بالغ بر ۹۰ دشت استان). سیاست گذاری آبی در راستای منافع کلی کشور قرار نگرفته است. به عنوان نمونه دشت جهرم در سال‌های دهه ۴٠ شمسی با ۴۰ حلقه چاه، دشت بحرانی اعلام می‌شود در حالی که پس از شصت سال در همان دشت بالغ بر ۲ هزار حلقه چاه با سرعت مرگ آوری منابع آبی را تخلیه می‌کند. در حوضه‌های آبی رودخانه‌ای نیز موفقیت نداشته‌ایم، مثال عینی آن خشکاندن مسیر اصلی رودخانه کُر در پی سد سازی افراطی بوده است. خسارت بار‌تر از آن صرف هزینه برای دست یابی به آب ژرف و ایجاد چاه برای حصول به آن است، نتیجه عملکرد در این زمینه در استان سیستان و بلوچستان چقدر موفقیت آمیز بوده که همچنان بر تداوم ان پای فشاری می‌کنیم؟ نکته جالب در این خصوص، تائید کلی موارد توسط دکتر سلاجقه، رئیس سازمان محیط زیست کشور است.

از عوامل عمده تهی‌شدن سفره‌های زیرزمینی البرز کاهش بارندگی و حفر بی‌رویه چاه‌های غیرمجاز است.