نظام‌های آموزشی در جهان جدید یکی از مهم‌ترین مکانیسم‌های تربیت شهروندان به شمار می‌روند. آنچه طی تاریخ نهاد ‌آموزش، در تمام سطوح از ابتدایی تا عالی، مطرح بوده لزوم توجه به ترکیب همزمان «آموزش» و «پرورش»، یا همان «تعلیم» و «تربیت» بوده است. همیشه بحث‌های مفصلی در باب کیفیت محصول نظام‌های آموزشی در تاریخ وجود داشته است. پرسش اصلی در اینجا، این است که «نهاد آموزش قرار است چگونه انسانی را تحویل جامعه دهد؟»