نااميدي از علل و عواملي است که در ساختار فردي، اجتماعي و سياسي از خود آثاری سوء به‌جا مي‌گذارد و لطمه‌هاي جبران‌ناپذیری به اهداف توسعه همگاني وارد مي‌كند. نااميدي زماني اتفاق مي‌افتد که فرد در مرکز بي‌توجهي قرار گرفته و احساس حقارت و کوچکي در او، از وي شخصيتي «سياست‌گريز» و «جامعه‌ستيز» مي‌سازد.