در بسياري از شهرهاي ايران و به‌ويژه شهر تهران حرکتي آغاز شده که ظاهرا هدف آن داشتن فضايي زيبا و دلنواز است و از قرار معلوم مي‌خواهد سروساماني به خيابان‌ها و پياده‌روها بدهد! اما در اصل کارش محصورکردن درخت‌ها و درختچه‌ها با سنگ و بتون و جدول‌کشي‌هاي متنوع و سنگ‌هاي رنگارنگ است که نتيجه‌اي غير از جلوگيري از رسيدن آب باران جمع‌شده در پياده‌روها و خيابان‌ها به پاي گياهان ندارد. اين نوع فعاليت‌هاي زيباسازي هم از سوي شهرداري، نهادها و سازمان‌هاي دولتي و عمومي و البته هم از سوی شهروندان به شکل گسترده‌اي در حال انجام است که با اين اقدامات پايه‌هاي اصلي يکي از راه‌هاي دستيابي به دکوراسيون شهري متناسب با کم‌آبي و خشکسالي را از بين مي‌بريم. اين در حالي است که سامانه‌هاي هدايت آب باران به فضاي سبز و گياهان موجود در سطح شهرها و فناوري‌هاي نوين در اين زمينه ويژه مناطق کم‌آب و خشک نيست و به‌عنوان بخش الزام‌آور شهر پايدار در کشورهاي پرآب نيز استفاده مي‌شود.