انسان موجودی عجیب‌وغریب است؛ ازیک‌طرف ویژگی‌های حیوانیت را دارد؛ چرا که از نظر منطقی زیرمجموعه نوعی کلی‌تر به نام حیوان و طبیعت قرار می‌گیرد اما از سوی دیگر دارای شعور و روح است‌ و از این حیث راه به‌جایی دیگر می‌برد. به همین دلیل است که وقتی زندگی روی خوش‌اش را به او نشان می‌دهد و پول ، امکانات ، امنیت کامل و عیش و نوش او به حد اعلی فراهم است، بیش‌ازپیش و بیش از همه زمان‌های دیگر، احساس خسران ، درماندگی و واماندگی می‌کند و دنبال این سؤال می‌رود که «چه باید کرد؟» و «چگونه از مرزهای معمول باید درگذشت؟» انسان‌های زیادی در طول تاریخ آمده‌اند که به این سؤال‌ها پاسخ داده‌اند و آموزه‌هایشان را حول این محور سروسامان بخشیده‌اند.