نشستن روی نیمکت لغزان و پرماجرای تیم ملی امید، آخرین تصویر روشنی است که از مربی با‌اخلاق و دوست‌داشتنی فوتبال ایران در ذهن اهالی فوتبال باقی مانده است. غلام پیروانی بعد از رد پیشنهاد فدراسیون فوتبال و کناره‌گیری از سرمربیگری تیم ملی امید، آرام‌آرام از یادها رفت و مثل بسیاری از مربیان دلسوز و پاکدست ایرانی به حاشیه رانده شد. او در 10سال گذشته بیشتر وقتش را صرف آموزش کودکان بی‌بضاعت و کم‌بضاعت در مدرسه فوتبالش کرده اما از روزهایی که به‌واسطه زمینگیر کردن تیم‌های بزرگ پایتخت در کانون توجه رسانه‌ها و اهالی فوتبال بود، راضی‌تر به‌نظر می‌رسد.