بار ديگر مسئله‌اي در کشور مطرح شد که بيشتر سياسيون و مخاطبان آنها را به دو قسمت موافق و مخالف تقسيم مي‌کرد. هر دو گروه نمايندگاني در عالي‌ترين سطوح رسمي داشتند و به اين اعتبار، نزاع کاملا درون ساختارهاي رسمي قرار داشت. با اين وجود يک گروه دست به تجمع خياباني زد و گروه ديگر نه. مسئله سخت نيست؛ هر کسي که کمي سياست ايران را دنبال کند مي‌داند که اگر موضوعي مقامات رسمي را به دو گروه موافق و مخالف تقسيم کند، کدام گروه است که دست به تجمع خياباني مي‌زند و کدام گروه نه. تشخيص اين موضوع سخت نيست اما توضيح چرايي آن شايد کمي پيچيده‌تر باشد.