نگاه مصرفي و روحيه سوداگرانه كم‌كم دارد همه ابعاد و شئونات جامعه ما را در بر گرفته و تمامي فضيلت‌ها و ارزش‌هاي فرهنگي ما را تحت‌الشعاع خود قرار مي‌دهد. اگر نگاهي به مجلات، بيلبوردهاي تبليغاتي شهري و محيطي و مسير جاده‌ها و اتوبان‌ها و تبليغات ريز و درشت پيرامونمان بيندازيم، خواهيم ديد كه چگونه روحيه، ذائقه و سبك زندگي ما دستخوش دگرگوني‌ها شده؛ بي‌آنكه خود نقشي در اين انتخاب داشته باشيم. باري تئاتر از همان آغاز فطرت خويش در جامعه مدني آتني يونان به دليل هم‌شأني و همپايي و همراهي با فلسفه و نقد اجتماعي از منزلت والايي برخوردار بوده؛ ‌چنان‌كه ارسطو فيلسوف يوناني، تراژدي‌ را به‌عنوان مهم‌ترين گونه تئاتري قلمداد مي‌كند و اشاره و تأكيد دارد كه: سعادت در فضيلت است و تراژدي راه رسيدن به فضيلت و رستگاري... . تئاتر هنر نخبگان و انديشمندان است، هنر انديشگي است، نوعي تعهد روشنفكرانه و آرمان‌گرايانه در ذات و ماهيت تئاتر است كه مختص جوهري اوست و همين ويژگي در همه ادوار به شكلي فاخر و متعهد حفظ شده است.