فروش اعجاب‌انگیز فیلم‌های کمدی (بنا بر دلایل عدیده و نسبتا مشخص مرتبط با شرایط اجتماعی ایران) باعث شده که در دو سال گذشته، سینما‌ها کمتر مجالی برای اکران فیلم‌هایی از ژانر‌های دیگر پیدا کنند و ناخودآگاه سرمایه نیز به سمت کمدی‌ها سرازیر شده است؛ البته این روند کاملا برعکس آن چیزی است که در شبکه نمایش خانگی شاهد آن هستیم، چرا که در دو سال اخیر، اکثر آثار مخاطب‌پسند VOD ها، در ژانر اجتماعی و پلیسی-جاسوسی ساخته شده‌اند. در این شرایط، بسیاری از کارشناسان سینمای ایران، فروش ۷۵ درصدی کمدی‌ها در سال جاری را یک فرصت قلمداد می‌کنند و بسیاری از آن، به یک تهدید جدی برای کلیت سینمای ایران که به سینمای اجتماعی شناخته می‌شد، تعبیر می‌کنند. بسیاری معتقدند که چالش‌ها و تاثیر‌های بلندمدت تک‌ژانری شدن سینما، بیش از تاثیر امروز آن است. به شکلی که این روند ممکن است بر فرهنگ و هنر جامعه تأثیر بگذارد. غفلت از مسائل اجتماعی، تاریخی و فلسفی در سینما می‌تواند به سطحی شدن فرهنگ عمومی در سلایق هنری بینجامد. همه این‌ها باعث می‌شود که سینما دیگر نتواند به عنوان آینه‌ای از جامعه، تنوع و عمق خود را حفظ کند.

استقبال عمومی از فیلم‌های کمدی و فروش بالای آن ها باعث شده تا تمایل سرمایه‌گذاران، تهیه‌کنندگان و فیلمسازان به ساخت آثار کمدی افزایش پیدا کند. اما انتقاد فیلمسازان و منتقدان از روند ساخت آثار کمدی اوج گرفت. یک نکته منتقدان درباره فیلم‌های کمدی که امسال روی پرده رفتند، شوخی‌های عجیب و غریب آن ها در دیالوگ‌هایشان بود.