زن جوان و دختر هشت ساله‌اش سبدهای مقابل مغازه را زیر و رو می‌کنند بلکه لباس مناسبی پیدا کنند. همه لباس‌ها هشت تا 10 هزار تومان قیمت دارند. زن زیر لب غرولند می‌کند که هیچ چیز دندانگیری بین لباس‌ها پیدا نمی‌شود. می‌پرسم همیشه از فروشگاه‌هایی که لباس دست دوم می‌فروشند، خرید می‌کنی؟ می‌گوید: «والا بعضی اوقات، اما این روزها آنقدر قیمت‌ها بالا رفته که دیگه مجبوریم. خودت ببین همه کهنه‌اند، بچه‌ام آبرو دارد. نمی‌خواهم جلوی همکلاس‌ها و در و همسایه مسخره عام و خاص شود.» زن معمولاً کاپشن‌ها و بارانی‌های خودش را از این فروشگاه‌ها می‌خرد، چون معتقد است جنس‌شان حرف ندارد و بالاخره خارجی‌اند: «این بارونی را ببین تنم کردم، 50 هزار تومن خریده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ام. چهار سال است پشت سر هم می‌پوشم. مرگ ندارد. ولی لباس بچه‌ها به درد نمی‌خورد» دختربچه با ناامیدی لباس‌ها را زیر و رو می‌کند: «مامان من اینها رو دوست ندارم.» مرد فروشنده داد می‌زند «خانم چرا تو سر جنس می‌زنی؟ اینها ارزان‌ترین جنس‌های ما هستند بیا تو، بقیه کارا رو ببین اون موقع اگه تونستی، عیب بذار.»